43 Molens hebben er voor gezorgd dat de Beemster in 1612 droogviel. Nadat er sloten en wegen waren aangelegd bleef het waterpeil de gemoederen bezighouden. Meestal stond het te hoog. Om dit probleem op te lossen werden er molens verplaatst en nieuwe gebouwd. Uiteindelijk hebben 50 molens er tot de komst van de stoomgemalen voor gezorgd dat de inwoners droge voeten hielden.

Al staan er geen molens meer toch is er een mooi verhaal te vertellen over de Beemster poldermolens. Stap op de fiets en rijd de route langs de sporen die op sommige plaatsen nog in het landschap zijn achtergebleven. Je ziet dan ook het geometrisch ingedeelde landschap met zijn kavels en sloten. Het uitgekiende watermanagement is er nog steeds, geen molens meer maar twee elektrische gemalen. Droogmakerij de Beemster is daarom in 1999 op de UNESCO werelderfgoedlijst geplaatst.

Beemster poldermolenroute en kijk zeker eens aan de Oostdijk tegenover Beets waar ooit 21 molens maalden. Hans Belleman heeft hier een kunstwerk geplaatst, geïnspireerd door het verdwenen landschap.